Pişiklər inanılmaz dərəcədə gözəl və zərif varlıqlardır, fərqi yoxdur adi həyət pişikləri və ya onların vəhşi qohumları –  aslan, bəbir, pələng. Təbiət fələk ailəsini fövqəladə cazibədarlıqla mükafatlandııb, və bir çox insan həvəslə evdə pişik saxlayır. Bir qisim böyük, vəhşi və aqressiv pişiklərə yaxınlaşmaq qorxunc olsa da, heç olmasa ekranda onlara baxmaq xoşdur. Sirr deyil ki, İnternetdə pişiklərin fotoları bəyənmə reytinqlərdə ilk sıralardan birini tutur. Əlbəttə, pişiklər fotoşəkillərinin çəkməyə layiqdirlər. Və mən bunu şəxsən sevinclə edirəm. Bir pişiksevər və eyni zamanda bir fotoqraf olaraq ev pişiyimin və  həyətdəki pişiklərin şəklini çəkirəm. Ancaq ən çox İçərişəhərdə gəzib, orada “modellərimi” tapmağı xoşlayıram. Qalanın içində bir çox pişik var, bu təəccüblü deyil, çünki köhnə evlərdə siçovullar və siçanlar çoxdur, və pişiklər olmasaydı, bütün bu canlı varlıqlar  köhnə şəhəri dolduracaqdı. Pişiklərlə qonşuluq siçovullar və siçanlar ilə qonşuluqdan daha xoş olduğuna razı olarsız. Buna görə də qədim dövrlərdən bəri, pişiklər insanların yanında yaşayır və gəmiriciləri ovlayırlar. Ancaq bu, pişiklərin yalnız İçərişəhərdə yaşadığı demək deyil. Onların çoxu küçələrdə və şəhərin bütün həyətlərində var. Ancaq bu kolleksiyada gördüyünüz fotoların çoxu İçərişəhərdə çəkilmişdir. Burada, ərazi uğrunda döyüşlərdə günlərini keçirmiş balaca, yetkin  və yaşlı pişiklər var. Onlar çoxdur və hamısı fərqlidir, və pişik növünün bir nümayəndələri kimi hər biri gözəldir. Buyurun özünüz baxın.

İndi fotolara baxdıqdan sonra, bu pişik səltənətini gördükdən sonra, mən sizə gözlənilməz və dəhşətli bir xəbər demək istəyirəm –  fotoda gördüyünüz pişiklərin əksəriyyəti artıq canlı deyil. Bunların hamısı şəhərimizin küçələrində həyatları üçün gündəlik mübarizə aparmaq məcburiyyətində qalan küçə  pişikləridir. Küçə pişikləri çətin həyat yaşayır. Başqa pişiklərlə ərazi üçün mübarizə aparmalı, yemək axtarmalı, hər addımda onları gözləyən  təhlükələrdən özlərini qorumalıdırlar. Pişiklər bütün canlılar kimi xəstələnir, bu xəstəliklərdən və infeksiyalardan ölürlər. Onlara kömək edən, bəsləyən, su verən, müalicə edən və  qışda donmamaqçun onlara ev tikən insanların olması doğrudur. İçərişəhər rəhbərliyinin qalanın quyruqlu sakinlərinə də qayğı göstərməsi çox yaxşı haldır – bir çox yerdə evlər və yem qabları var. Ümumiyyətlə, küçə pişikləri şəhərdəki digər yerlərə nisbətən İçərişəhərdə daha yaxşı yaşayırlar. Ancaq mən hər yerdə belə olmasını istəyirəm. Şəhərimizin sakinləri evsiz heyvanlara böyük qayğı göstərən İstanbul sakinlərindən nümunə götürməlidirlər, hansıki onlara ev və qida ilə təmin edirlər. Axı, onlara çox birşey lazım deyil – sadəcə bir karton qutu və  içəridə isti olması üçün bir bez hazırlamaq. Pişiklər bu cür qayğıya görə çox minnətdar olacaqlar. Özünüzə yemək aldıqdan sonra  plastik qabları saxlayıb, onların içinə yemək qoyub və su tökmək çoxda çətin iş deyil –  istidə yalnız insanlar deyil, heyvanlar da su içmək istəyirlər. Bütün bunları etmək çox asandır, təki insanda istək olsun.

Çox böyük təəssüf hissi ilə qeyd etmək istəyirəm ki, Bakıda küçə pişiklərinin ən təhlükəli düşmənlərindən biri... yox, itlər deyil... insanlardır. Onları təqib edən, döyən və öldürən insanlardır. Və çox vaxt uşaqlar bunu  valideynlərin təşəbbüsü ilə edirlər. Uşaq tərəfindən heyvanlara qarşı edilən zorakılığın bir neçə səbəbi var: bir kəpənəyin qanadlarının qopardığında, onun necə acı olduğunu başa düşməməsi, və yaxud məişət zorakılığı olan hallarda zorakılıq edən şəxsin rolunu uşağın özünün sınamağa çalışmasıdır. Heyvanlara qarşı qəddarlıq bir ruhi pozğunluğun əlamətidir. Bunu hər hansı bir səlahiyyətli psixoloq və ya psixiatr deyəcəkdir. Və bu  ciddi bir problemdir, hansınaki göz bağlamaq olmaz. Bir çox ölkələrdə uşaqların heyvanlara qarşı amansız davranışı sosial xidmətlər üçün ciddi bir çağırışdır, psixoloqlar belə uşaqlar ilə işləyirlər. ABŞ-da məhkəmə ekspertizası sahəsində tədqiqatlarlar göstərir ki, ən şiddətli və təcavüzkar cinayətkarlar uşaqlıq vaxtı heyvanlara qarşı istehza edən olur. Tanınmış amerikalı alim, kriminologiya, kriminalistika və kriminal psixologiya sahəsində mütəxəssis Robert K. Ressler yazır ki, heyvanlara qarşı qəddarlıq edən bir çox insanlar bu şiddəti sonradan insanlara qarşı yönəldirlər.  Rössler, Federal Təhqiqat Bürosu üçün “qatil” profilini hazırlayan mütəxəssis, hesab edir ki, "qatillər ... çox vaxt uşaqlıqdan heyvanları öldürmək və işgəncə verməklə başlayır". Heyvanlara qarşı uşaq qəddarlığının təzahürləri, insanların insanlara qarşı yönəlmədiyi ana qədər böyüklərin diqqətindən kənarda qalması kədərlidir. Qəddarlığı ilk andan aradan qaldırmaqla bunun qarşısını almaq olar. Bunu etmək üçün sadəcə susmamaq gərəkdir. Sükut təşviq  deməkdir, o problemin inkişafı üçün zəmin yaradır. Bu gün balaca pişiyə daş atan bir uşağın sabah sənə daş atmayacağına heç bir zəmanət yoxdur.