Uşaqlıq və gənclik illərimin Bakısı mənim üçün, birmənalı, kişi-şəhər idi. Çox cavan deməzdim. Daha çox yaşı 30-a yaxın, amma onu ötməmiş. Hələ də düşüncəsis hərəkətlərə qadir, həyat eşqi ilə dolu, eyni zamanda, hər şeyə soyuq ağılla yanaşan, kifayət qədər bilik, təcrübə və müdriklik sahibi olduğu yaşda bir kişi. 

Bu 30 yaşlı kişi güc və enerji doludur. O, açıq qəlbli, səmimi və demək olar ki, öngörülərdən azaddır. O, kosmopolit və tolerantdır.

O, hündür, yaraşıqlı, səliqəlidir. O, gözəl geynməyi bacarır, yaxşı zövqə malikdir, lakin modabaz kimi görünmür.

Ondan xoşagələn və ən əsası, doğma ətir duyulur. O həmişə gülümsəyir. Qadınlarla flirt edir, amma heç vaxt həddini aşmır.

O hər zaman köməyə gəlir. Yaşlılara hörmət edir, balacaları qoruyur. Enerjili və romantikdir. Hansısa dərəcədə riskə girəndir. O, siqaret çəkə, şərab və ya araq içə bilər. Sevirsə, bütün qəlbi ilə sevir. Nifrət edirsə - açıq-açığına. Dalaşa da bilər. O, ilin dörd fəsli onu əhatə edən küləklər kimi cəlddir. Əhvalı isə hava kimi dəyişkəndir.

Uşaqlıq və gənclik illərimin Bakısı mənim üçün, birmənalı, kişi-şəhərdir. Bir də o, itlər şəhəri idi. Məhz itlərin, pişiklərin deyil. Həyətlərdə, küçələrdə, avtodayanacaqlarda yaşayan itlərin. Sahibinə son damla qanına qədər sadiq olan itlərin şəhəri. Sədaqəti sevən, ona eynilə sədaqətlə qarşılıq verən kişi-Bakı kimi. Məhz ona görə də, illər öncə Bakını tərk etmiş insanlar harda olmaqlarından asılı olmayaraq, o illərin Bakısı üçün darıxırlar.

30 yaşından sonra gənc və dəlisov kişi-Bakının əli pula çatır. Və o, qəflətən özünü qadın kimi hiss eləməyə başlayır. Bakı transseksual olur.

Cinsini dəyişmək arzusu, görünür, çox güclü idi. O, düşüncələrini reallığa çevirməyə başlamışdı. Bakı cinsi mənsubiyyətini dəyişirdi.

Bugünki Bakı, birmənalı olaraq, qadın-şəhərdir. Yaşı 40-ı çoxdan ötmüş, amma hələ 50-yə çatmamış qadın. Biz zaman öncə əlinə pul düşmüş, amma zövqə sahib olmayan bir qadın. Romantikaya, təbii gözəlliyə nifrət edən, lakin gözəl görünməyə həddindən artıq can atan bir qadın. Əsas isə, əlvan, gözəgəlimli, varlı qadın.

Maddi imkanlarında məhdudiyyəti olmayan bu qadın, sanki vaxtından əvvəl qocalmasından qorxaraq özünü bir sıra kosmetik əməliyyatlara məruz qoyur. Tələsik botoks vurur, liposaksiya keçirir, qaşlarını qaldırır, saçlarını və dırnaqlarını qaynaq edir. Burnunu ördək burnuna oxşadır.

Evdən çıxanda o, hər zaman ən parlaq, ən əlvan və bahalı əlbisələrini geyinir. Heç vaxt bəzək əşyalarını unutmur. Onları boynuna, barmaqlarına taxır.

O, özündən razıdır. O düşünür ki, hamıdan cavan, gözəl və dəbli görünür. Əslinə qalanda isə o, gündən-günə eybəcərləşir.

Hardasa əvvəlki kişi gözəlliyinin, bəli, məhz kişi gözəlliyinin qalıqları görünür. Amma keçirdiyi saysız-hesabsız plastik əməliyyatlardan sonra keçmiş həyatla olan bağları tamamilə qırılmaq üzrədir.

Amma Bakı əvvəkli kimi isti və doğma deyil. O, artıq hər bir havada insanın içini isitmir. O, dövlətli və təmtəraqlı görünür. Amma bu təmtəraqlılır insanı insanı qayğı ilə əhatə eləmir. O, əvvəlki kimi doğma təəssüratı yaratmır.

Bakı - özündən başqa heç kimi düşünməyən qadındır. 

Qadın-Bakı artıq romantikaya, düşüncəsiz hərəkətlərə, risklərə qadir deyil. O, praktik, amansız və eqoistdir.

O hələ qoca deyil. O, özündən razıdır. Deməli, gələcəkdə də öz xarici görünüşünə diqqət yetirməyə niyyətlidir. Lakin təkcə xarici görünüşünə. Çünki daxili aləmi boşdur. Onun daxili aləmi əlinə pul, beyninə isə  qadın olmaq  fikri düşən kimi boşaldı.

Bugünki Bakı, mənim üçün birmənalı olaraq, qadın-şəhərdir. Bir də o, pişiklər şəhəridir. Pişiklər hər yerdədirlər. Evlərdə, küçələrdə, həyətlərdə. Özbaşına gəzən pişiklər...