Bakı və yemək ayrılmaz anlayışlardır. Sıravi bakılının bütün həyatı "Hərəkət - həyatdır" şüarı altında keçir. Hərəkət edən isə onun çənəsi olur.

Səhər yeməyi ilə nahar arasındakı fasilə kökələr, şokolad, dünər, kekslə dolursa, həyatın mənası əmələ gəlir. İngilislər öz lançları ilə öyünürlər. Onlar nə bilir ki, bizdə ümumiyyətlə fasilə olmur. Səhər yeməyi tədricən nahara keçir. 

 Analara qayğı ilə nəzarət edirlər ki, körpə balalarının qanındakı xolesterinin miqdarı hər kiloqrama 300 qramdan az olmasın. Qoğal - bizim ailələrdə böyüdülən ideal uşaq obrazıdır. Qoğal - analarımızın pərəstiş etdiyi qəhrəman, Karlson, Vinni-Pux, Robbin-Bobbin - uşaq nağıllarımızın personajları. Bunun üçün xüsusi pəhrizlər hazırlanır - səhərlər xaş, piti, qoyun ətindən dolma, axşamlar balaca qazan plov. Uşaqlar idman dərsində bu əziyyətlə yığdıqları kiloqramları itirəndə anaların qəlbi qan ağlayır. Bir azdan qərbin bu məhvedici təsiri mədəniyyətimizdən silinib gedəcək. 

Qonaqlıq süfrələri bir ordunu və volqaboyu aclıq çəkən xalqları eyni zamanda yedizdirmək üçün nəzərdə tutulur. Süfrəni elə bəzəyirlər ki, o, nəinki çoxsaylı əsas yeməklərin, hətta sonsuz qəlyanaltıların, duza qoyulmuş tərəvəzlərin və meyvələrin ağırlığına tab gətirə bilsin. Toyun necə keçdiyi şən əhvaldan deyil, masanın nə qədər yaxşı bəzədilməsindən asılı olur. "Təmiz qəlblə" verilmiş pulların əvəzi çıxdımı?

Ən gözlənilən məqam - gecədir. Qaranlıq örtüklə şəhəri örtülmüş sakitlik gecə yeməklərini gizlədə bilməz. Amma mədəni doyuzdurmaq məqsədilə göstərilən səylər nindza sənətini belə geridə qoyur. Doymuş mədənin razı gurultusu və soyuducudan itən yeməklər olmasa, sənin gecə gəzintilərinin sirri açılmamış qalardı.

O necə kişidir ki, onun güzgü xəstəliyi yoxdur?