Hələ ki insanlar əl ilə yazmağı unutmayıblar. Amma bu müvəqqətidir. Bu gün klaviatura bir çox hallarda bizim üçün kağız və qələmi əvəz edib. Bir tərəfdən, bu hətta yaxşıdır. Biz çox vaxt həkimlərin qatmaqarışır xətləri ilə yazdıqları təyinatları oxumaqda əziyyət çəkirik. Bəzən mənə elə gəlir ki, tibb institutlarında tələbələrə anlaşılmaz xətlə yazmağı öyrədən dərslər keçirilir.

Bu gün həqiqətən yox olan isə epistolyar janr, yəni məktublardır. Əvvəllər bu, ayrıca bir elm idi. Məktubu necə başlamaq və necə qurtarmaq lazımdır. Qadına, kişiyə, müdirə, ailəyə və tanış olmayan insanlara məktub yazmağın xüsusi qaydaları var idi. Xəttatlıq isə artıq bir tarixə çüvrilib. Əvvəllər isə bu, bütöv bir sənət idi. Özü də kifayət qədər tələbatlı sənət. O zamanlar gözəl yazmağı öyrənmək üçün hətta müəllim də tuturdular. Bəs siz özünüz nə zaman əlinizə qələm alım səliqəli xətlə məktub yazıb, onu zərfə qoyub poçt qutusuna atdığınızı xatırlayırsınızmı?

23 yanvar tarixini yazı vasitələri assosiasiyası əl yazısı günü elan etmişdir. Xəttə əsasən insanın az qala bütün daxili aləmini öyrənmək olar. Hərflərin ölçüsü, meyl etməsi, qələmə göstərilən təzyiqin dərəcəsi, yazının xarakteri və ümumi qiymətləndirmə sayəsində çox şeyi öyrənmək olar. Lakin bir azdan bu da tarixə çevriləcək.