Siyahımızı Harri Uinstonun zərgərlik evinin qarəti ilə açırıq. 2009-cu ildə ən məşhur zərgərlik butiklərindən birinə dörd nəfər naməlum adam daxil olur. Onlar kassa və seyflərdə olan hər şeyi götürürlər. Oğurlanan malın ümumi dəyəri 80 milyon avrodan artıq idi. İstintaqın gedişi zamanı 25 nəfər saxlanıldı. Onların üzərində bəzi itmiş əşyalar tapılmışdı. Amma cəvahiratın çox hissəsi itmişdi. Polis bu işdə bank və zərgərlik mağazalarının qarəti ilə məşğul olan, yarı-mifik Çəhrayı Pantera qruplaşmasından şübhələnirdi.

Bostondakı İzabella Stuard muzeyinin qarəti cəsarətli və kobud idi. Polis geyimli iki nəfər muzeyə girir. Guya, muzeydə qarət barəsində siqnal alıblar. Qarşılarına çıxan mühafizəçinin həmin oğru olduğunu bildirərək, onu və kolleqasının əllərini qandallayırlar. Muzeydən Deqanın, Vermeyerin, Klod Monenin ümumi dəyəri 300 milyon dollarlıq rəsm əsərləri oğurlanir. 30 illik istintaq heç cürə irəliləyə bilməmişdir.

Antverpen dünyanın almaz mərkəzidir. Təsadüfi deyil ki, o, tez-tez oğruların nəzarəti altına düşür. Ən məşhur qarət isə 2003-cü ilin 15 fevralında baş verib. Leonardo Notarbartolo adlı şəxs almaz şirkətinin binasında ofis kiralayır. Özünü tacir kimi qələmə verərək, o, uyğun bir zamanda kameraları sıradan çıxarmış, yüzdən artıq hücrəni açaraq qarət etmişdir. Məlum deyil ki, o, onlarla ötürücüsü olan qoruyucu sitemi və çoxmilyonluq kombinasiyaları olan qıfılları necə arxada qoymuşdu. Qarətin ümumi məbləği 100 milyona yaxın idi. Oğrunun özü sabahı gün tutulmuşdu. Ancaq o bildirmişdi ki, binaya daxil olduğunda hücrələrin çoxu artıq açılmışdı. Onu isə sığortanı almaq üçün təqsirləndiriblər.

1911-ci ildə baş vermiş hadisəni, yəqin ki, bütün qarətlərin şahı adlandırmaq olar. Oğru gəlib, götürüb və gedib. Luvra daxil olub, “Mona Liza” rəsmini götürüb və vətəni olan İtaliyaya aparıb. Onun adı Vinçenso Perudji idi və o, Luvrda rəngsaz işləyirdi. O hesab edirdi ki, şəkil İtaliyada saxlanılmalıdır. Qarətdən sonra şair Giyom Apoliner və hətta Pablo Pikasso da şübhəlilər siyahısına düşmüşdülər.

Cinayətkar yalnız 1914-cü ildə, qəzet elanına cavab verərək özünü ələ vermişdi. Elanda rəsm haqqında məlumata görə mükafat vəd edilirdi. Peruci buna inanmış və həbs edilmişdi.

Axtarışının və tutulmasının böyük xərclərə başa gəldiyinə və səbəb olduğu qalmaqallara baxmayaraq, Peruci cəmi bir il və 15 gün azardlıqdan məhrum edilməyə məhkum olunmuşdu. Və bu fakt bütün əhvalatın ən qara nöqtəsidir. Kim bilir, bəlkə bizim indi seyr edərək heyran olduğumuz rəsm əsəri heç də original deyil?