İllər ötür, biz yaşlanırıq. İllər ötür, biz qocalırıq. İllər ötür və biz müdrikləşirik. Bunların hamısı yaddaşımızdan bütün ömür boyu qət etdiyimiz bir an kimi keçib gedir. Körpə doğulur və onun ilk etdiyi - şirin həyatın ilk nəfəsini içinə çəkməkdir. Bu andan ona həyat verən nəfəsi açılır. O həyata addım atır və almağa can atdığı, ölüncə sahib olacağı ömrünü hədiyyə alır. İllər ötür. Uşaq böyüyür. Budur, artıq məktəb vaxtı gəlib. Həyatın ən şirin mərhələsi başlayır. Bu, uşağın həmişə xatırladığı və heç vaxt geri qaytara bilməyəcəyi illərdir. Məktəb illəri ərzində o, çox şeyi görəcək, nəyəsə sevinib, nəyəcə heyfslənəcək. Və budur həmin an- məktəbin son ili. Artıq 11-ci sinif.
Bu yolu hələ keçməmiş zərif məxluqkara baxarkən, mən sanki ötən illəri, keçmiş gəncliyimi qaytarmaq istəyirəm. Onlara baxaraq, mən anlayıram ki, bir daha hər günahı bağışlanan pişik balası olmayacam. Biz bütün bunları dəf edərək, gələcək nəsil üçün nümunə olduğumuza sevinə və ya kədərlənə bilərik. Artıq anlayırsan ki, bu, sondur. Uşaqlığınla sağollaşmalısan. Ən kədərlisi budur ki, heç nəyi geri qaytarmaq mümkün deyil, sən heç vaxt gəlib, məktəbdə parta arxasında otura bilməyəcəksən.
Hər şeyi keçib, hər şeyə nail olub, sən həyatın yeni mərhələsinə qədəm qoyursan. İllər keçir, gənclik ötür, həyat əvvəlki kimi şirin gəlmir. O dəyişib, sən də dəyişilmisən. Sən sakitlik istəyirsən ki, heç kim sənə mane olmasın. Sonda sən düşünürsən: mən uzun illərdir yaşayıram, nəyə görə? Sonda ölmək üçün? Yox, bu belə deyil. Sən həyatını yaşayırsan, onun hər anını qiymətləndirirsən və sonda bunların hamısı bitir. Sənin həyatın bitib. Və bütün yaşadıqların, qocalıqda xatırlayıb, istədiyinə nail olduqlarına sevinmək üçün imiş. Sən gələcək nəsil üçün, doğmaların üçün əsas yaradırsan ki, onların da həyatı səninki kimi şirin olsun.
Bu həyatda mənim üçün ən vacibi- cəmiyyət deyil, özüm deyil, məni həqiqətən sevən insanlardır. O qədər çox sevirlər ki, heç vaxt buraxmayacaq, həmişə qoruyacaq, qeydimə qalacaqlar. Mən göylərdə uçaraq, həyatdan zövq alan azad quş kimi yaşamaq istəyirəm, qəzəb və mübahisərdə deyil. Mən daha yaxşısını arzulayaraq, həyatın yalanlarına inimaq istəmirəm. Mən əlimdə olana görə hər an minnətdar olub, hər bir saniyəmin qədrini biləcəyəm.
Mənim yeganə arzum- xoşbəxtlik, sevgi, əlimdə olan hər şeydə uğurdur. Sevgi elə bir şeydir ki, onu buraxmaq olmaz, qaytarmaq olmaz, o qəflətən , göydən düşmüş kimi meydana çıxır. Ürəyimdə o qədər şey yığılıb ki, o, zərərli faktorlarla çirklənmiş meşə kimidir. Buna dözməyərək, göz yaşlarımyağış kimi axır. Bu göz yaşları bütün çirkabı yuyaraq, sanki ürəyimə rahatlıq gətirir. Nəfəs almaq asanlaşır və nəhayət, hər şey bitir. Qəlbimdə sanki yeni aləm açılır, həyata yeni baxış, yeni hisslər yaranır. İstədiyim hər şeyə nail oldum. Çox arzuladığım hər bir şeyə.
Ona görə də, gəlin istədiyimiz kimi yaşayaq. Aldığımız hər nəfəs, xoşbəxtliyimiz, sevmək imkanımızdan elə həzz alaq ki, onu itirmək istəməyək. Atdığımız hər addımdan peşman olmadan həzz alaq!!!
