"O bizim aramızdadır"... Yaxşı ya pis, buna biz qərar verə bilmərik. Heç kim də bizi bu haqda yazmağa və danışmağa məcbur edə bilməz.

Bir kişi yalnız bir qadına məxsus olmalıdır. Yoxsa, biz qadınlar belə düşünmək istəyirik. Düşünürəm ki, heç kim öz ərini öz xoşu ilə başqa qadına hədiyyə etməz. Əgər belə bir şey baş verirsə, əziz qadınlar, bilin ki, əriniz o qədər pisdir ki, onu əvvəlki qadından sonra götürməyə belə ehtiyac yoxdur.

Elə olur ki, sən ərini vermək istəmirsən, amma onu sənin əlindən alırlar. Ağ əllərin, ipək saçların, şirin səsin və yumşaq ağuşun gücü ilə. Mələk cildinə girmiş maraqlı asosial element. Əlbəttə ki, o, professional məşuqədir. Onlardan biri ilə mən söhbət etdim.

Müsahibə anonim olduğu üçün, şərti olaraq onu Fatimə adlandıraq. Adını o, özü seçdi.

"Kifayət qədər gənc yaşımda mən iki uşaqla dul qaldım. Özümü və ailəmi dolandırmağa imkanım yox idi. Özüm imkanlı ailədə böyümüşəm, sözün düzü, yoldaşım da nazımla oynayırdı".

- Fatimə, həyatınızı yenidən yaşamaq imkanınız olsaydı, onu dəyişərdinizmi?

- Əgər mənə 5-7 il əvvəl bu sualı versəydiniz, mən cavab verərdim ki, dəyişməzdim. İndi isə düşünürəm ki, dəyişərdim.

- 5-7 ildə nə dəyişdi?

- Yəqin ki, mən böyüdüm, çox şeyi anladım. Cavanlıq... Cavanlıqda insan maksimalist olur, indi isə mən realistəm.

- Bilirəm ki, siz məşuqə olmusunuz, özü də dəfələrlə. Sizi buna nə təhrik elədi: pul yoxsa məhəbbət? Bəlkə siz öz bədbəxt taleyinizə görə başqa qadınlardan qisas alırsınız?

- Heç kəsdən qisas almamışam. Qadınları sevirəm. Özüm də heç bir qadına xəyanət etmərəm. Məşuqə olmağımda əsas rolu, əlbəttə ki maddiyyat tutdu, mənəviyyat deyil. Məni biq qadın kimi dəyərləndirəndə xoşuma gəlir. Nə qədər qəribə səslənsə də, hesab edirəm ki, qadın öz qiymətini bilməlidir. Əgər kişi qadına pul xərcləyir, onun arzularını reallaşdırırsa, bu əlbəttə ki, onun məhəbbətinin göstəricisidir. İmkan olan yerdə. Amma mən heç vaxt imkansız kişilərlə görüşməmişəm.

- Bilirəm ki, siz bir çox sahələrdə istedadlı insansınız. Pulunuzu hansısa işə yatırmaq, sadəcə işləmək həvəsiniz olmayıb?

- Yox, heç vaxt işləmək arzum olmayıb. Hesab etmişəm ki, qadın "xanım" olmalıdır. Kişi pul qazanıb xanımını saxlamalıdır. İndi düşünürəm ki, haqlı olmamışam.

- Yəni hesab edirsiniz ki, işləyə bilərdiniz? Nəyə görə? Heç kəsdən asılı olmamaq üçün?

- Həmişə hesab etmişəm ki, qadın bir milyon qazansa, kişi beş milyon qazanmalıdır. Yəni, o, bizim ikimiz üçün qazanmalıdır. Mənim pulum isə mənim olaraq qalmalıdır. Bəli, öz pulum olsaydı, indi mən heç kəsdən asılı olmazdım.

- Yoldaşınızın vəfatından sonra ikinci dəfə ailə qurmaq arzunuz olmadımı?

- Yox, olmayıb. Mənə bir neçə dəfə təklif gəlmişdi, hətta iki dəfə VVAQ-dan da qaçmışam.

- Niyə?

- Çünki arzuladığım kimi yaşamaq istəyirdim. Mənə azadlıq lazım idi. Özümü çərçivəyə salmaq istəmirdim.

- Mən sizi çoxdan tanıyıram. Şəxsən tanış olmasaq da, şəhərdə şayələr çox tez yayılır. Mənə elə gəlir ki, bizim ətrafımızda müəyyən çevrə çəkilib. Çevrənin daxilində bizim şəxsi məkanımız, çevrənin özü isə adətlərimiz, təbiətin və cəmiyyətin qanunlarıdır. Sizin barənizdə düşünərkən, təsəvvür edirdim ki, siz daxili aləminizi ətraf aləmdən ayıran çevrəni keçmisiniz. Bu haqda nə düşünürsünüz?

- Əlbəttə, mən bu sərhəddi keçmişəm. Daha doğrusu, mənim heç vaxt belə sərhədlərim olmayıb. Baxmayaraq ki, doğmalarım, valideynlərim, qardaşlarım var.

- Yeri gəlmişkən, onlar sizin həyat tərzinizə necə münasibət göstərirlər?

- Çox pis. Atam və qardaşlarım uzun müddət mənimlə danışmırdılar. Bu günə qədər onlarla ünsiyyətdə olmuram.

- Tanışlarınız və rəfiqələriniz sizi günahlandırır, qınayırdılar?

- Arxamca - hə. Üzümə - heç vaxt.

- Qorxurdular?

- Ola bilər. Cürət etmirdilər. Tez özümdən çıxıram. Bundan başqa, mən onları idarə etməyi bacarırdım. Mənə deyirdilər ki, məndən yaxşı həmkarlar ittifaqı işçisi çıxardı. Təbiətcə liderəm.

- Necə deyərlər, cəmiyyətin canı?

- Hə, elədir ki var.

- Mənə məlum olduğu qədər, əriniz ölümündən sonra bir il yas saxlamısınız. Ancaq bundan sonra başqa kişi ilə münasibət qurmusunuz.

- Məlumatınız səhvdir. Bir il keçmədi.

- Ərinizdən sonrakı kişi sizi sevirdi?

- Onların hamısı sevdiklərini deyirlər. O da həmçinin.

- Hansısa kişi sizə görə ailəsini dağıtdımı?

- İkisi. Ancaq sonra həyat yoldaşlarının yanına qayıtdılar. Mən onların ikisini də VVAQ zalında atdım. Özünüz düşünün, düz hərəkət etmişəm, ya yox.

- Yox, mən sizin nəyi səhv, nəyi isə düz elədiyiniz barədə mühakimə etmək istəmirəm. Mən adi insanam, hakim və ya prokuror deyiləm. Ondansa deyin görək, kişiləri necə ələ alırsınız? Onların arvadlarının sahib olmadıqları nələr var sizdə? 

- Onu deyə bilmərəm. Bunu yəqin ki, kişilərdən soruşmaq lazımdır. 

- Gözəl qadın çoxdur, amma gözlərimin önündə sizdən ötrü elə dramalar baş verib ki, sizə bu sualı vermək istəmişəm. Bunu necə edirsiniz?

- Yox, məsələ gözəllikdə deyil. Heç vaxt özümü gözəl saymamışam. Effektli - hə. Səmimi deyirəm. Müasir dillə desək, mənə hər zaman baxıblar. Necə ələ almışam? Heç vaxt özümü dartmamışam. Nə ünsiyyətdən əvvəl, nə sonra. Heç vaxt söhbəti uzatmıram. İlk görüşdən sonra da yatağa uzana bilərdim. Tutdu qatıq, tutmadı-ayran. Gedirsə, getsin. Amma bir qayda olaraq, onlar qalırdılar. Özü də uzun müddətliyinə. Gedən həmişə mən olurdum. 

- Kişilər sizə pulu necə verirdilər? Siz onlardan istəyirdiniz?

- Heç vaxt. Bu yəqin ki, mənim mənfi cəhətimdir. Mənə elə gəlirdi ki, qadının bir eyhamı kifayətdir ki, onun nədənsə xoşu gəlib...

- Onlar da sizə pul verirdilər?

- Əlbəttə. Bu suala uzun-uzadı cavab vermək olar. Əgər kişi qadının yalnız onunla olmasını istəyirsə, onu təmin eləməlidir. Bundan başlayaq ki, onların hamısı mənim necə imkanlı ailədən olduğumu gözəl bilirdilər. Mənim tələbatlarımı ödəyə bilməyən insanls necə ünsiyyətdə olmalı idim? Əlbəttə ki, ən yaxşı restoranlar, ən yaxşı geyimlər, ən yaxşı otellər olmalı idi.

- Kişidən aldığınız ən bahalı hədiyyə?

- Bir neçə avtomobil.

- Hamısını bir kişi hədiyyə etmişdi?

- Belə də olub, bəli. Ən ucuzunun qiyməti 60 min, ən bahalısının isə 140 min idi.

- Deyək ki, bir kişini atırdınız. Başqasına rast gələnə kimi necə yaşayırdınız?

- Mən heç vaxt elə-belə getməmişəm. Əvvəlcə növbəti kişini tapırdım, sonra isə əvvəlkini atırdım. Elə kişi olamyıb ki, onu aldatmayım. 

- Qadına 100 minlik maşın hədiyyə edən kişi əzmli iş adamı olmalıdır. Onlardan heç biri sizi öldürmək istəməyib? Axı kişi sizinlə bərabər pulları ilə də sağollaşırdı.

- Biri istəyirdi, amma mən ona kələk gəldim. Deməyəcəm, bunu necə etdim, amma canımı qurtara bildim.

- Sizcə, düzgün həyat yaşamısınız?

- Yox!

- Ərinizin ölümündən sonra ailə qurub normal yaşamaq daha yaxşı olardı?

- Bu gün mən düşünürəm ki, bütöv və xoşbəxt ailədən yaxşı heç nə yoxdur. Belə olduğu halda, mən ailə qurmalı idi. Özü də bunu üçün bir neçə dəfə şansım var idi. 

- Bəs nə üçün bunu etmədiniz?

- Sadəcə olaraq, ərə getmək istəmirdim.

- Məncə isə, siz azadlığınızı qurban verəcək kişi yə rast gəlməmisiniz.

- Düşünürəm ki, haqlısınız. Hələdə mənim üçün hər şeyi əvəz edəcək kişini tapmamışam. Bəzən düşünürəm ki, sevməyə qadir deyiləm. Daha bir moment: bu illərərzində anladım ki, kişinin özünü yox, onun mənə olan münasibətini sevirəm.

- Sevgililərinizin arvadları ilə nə kimi problemləriniz olub?

- Heç bir.

- Onların heç biri sizə zəng belə etməyib?

- Bəlkə kiməsə zəng vurub, mənim haqda danışırdılar, amma söhbət bununla da sona çatırdı.

- Görəsən nəyə görə? Sizdən qorxurdular, yoxsa ərləri imkan vermirdi?

- Bəlkə, ərləri elə xasiyyətli idi ki, arvadın söz deməyə haqqı da çatmırdı. Amma özüm yoldaşımın məşuqəsinə zəng vurub, kim olduğumu demişəm. Ərimə də demişəm ki, o qadına zəng vurmuşdum. Bir dəfə məşuqumun arvadına zəng edib dedim ki, gəlib ərini aparsın. Məndən əl çəkmirdi. Mən isə yatmaq istəyirdim. 

- Keçmiş həyatınız haqda fikrinizi niyə dəyişdiniz?

- Pulun olanda, sənə elə gəlir ki, onlar heç vaxt qurtarmayacaqlar. Bu çox səhv fikirdir. Mən pul xərcləməyi, pulu səpələməyi, rəfiqələrimə hədiyyə almağı sevidim. İndi boynuma almalıyam ki, deməzdim ki, səhv yaşamışam. Mən sadəcə, yanılmışam. Məni özümdən əminliyim yanıltdı. Amma yenə də yaxşıya ümid edirəm.

- Uşaqlarınızın sizin həyatınıza münasibəti necədir?

- Heç cürə. Mənimlə yaşamırlar, nə də danışmırlar. Qızım ərə getdi, məni toya çağırmadı. Oğlum məni yoldaşı ilə tanış etmədi.

- Bu həm sizin, hən də onlar üçün kifayət qədər ağrılıdır. Təəssüf edirəm, amma bu sizin şəxsi seçiminiz idi. Sizi qınamıram, amma siz həyatınızı başqa cür yaşaya bilərdiniz. Doğmalarınızın, övladlarınızı əhatəsində. Oxucularımıza nə arzu edərdiniz?

- Çətin ki, onlar məndən məsləhət eşitmək istəsinlər. İnsan səhv edə bilər və bu səhvim mənə baha başa gəldi. Eqoizmim məni yaşamağa məcbur edir. Bizdə deyildiyi kimi "harda qırılıd" prinsipi ilə yaşayıram.

Qadınlar, heç vaxt ailə bağlarını azadlığa dəyişməyin. Kişilər, bəsdir arvadlarınızı aldatdınız, özünüzə hörmətiniz olsun!

Bu notda biz Fatimə ilə söhbətimizi qurtardıq. O, uzun müddətdir ki, xəstədir və qohumlarının yardımı sayəsində yaşayır. Ümid edirəm ki, ona heç olmasa, nəvəsini göstərərlər.

Yaxşı olar ki, onun uşaqları təsadüfən bu məqaləyə rast gəlib, anlasınlar ki, anaları peşmandır. Ən əsası isə - onları sevir. Axı anaya qarşı amansız olmaq mümkün deyil. 

Həyat çox mürəkkəbdir. Heç kəs heç nədən sığortalanmayıb. Amma necə deyərlər, kim günahsızdırsa, qoy özü birinici daşı atsın. Bilirsiniz, günahsız nəyə görə daş atmayacq? Ona görə ki, həqiqətən yaxşı insan heç kimi incitmək istəməz. Hətta günahkarı da...