İskəndəriyyəli Antisfen, qədim kinik dünyanı xilasın, həyatın tarazlaşdırılmasının, bütün qitə, ölkə, irq və din insanlarının ünsiyyətinin əsaslarını qoymuşdur.

Məlumatın öz xeyrinə istənilən dəyişdirilməsi sinizmdir. Soruşacaqsınız ki, bu məgər pisdir? Bu, bizim tərbiyyəmizin yaranmasına səbəb olmuş dünyanın tərkib hissəsidir. Balaca uşaq şer deyir. O, bü şeri ilk dəfə deyir, çaşır, lazımi sətirləri vurğulaya bilmir, bir sözlə, işinin öhdəsindən gəlmir. Amma o, şeri deyib qurtarandan sonra, biz onu tərifləyirik və deyirik ki, o, şeri yaxşı dedi. Əla da olmasa, yaxşı idi. Hansı məqamlara diqqət yetirməli olduğunu ona məsləhət verəcəyik, zəif yerləri göstərəcəyik və s. Çünki biz balaca uşağın özünü ifadə arzusunu öldürmək, onda tamaşaçılar qarşısında çıxışlara qarşı fobiya, poeziyaya qarşı isə nifrət hissi yaratmaq istəmirik.

Sizi güclə Rus Dramasına, Şekspirin "Kral Lir" tamaşasına aparan qız, klassik ədəbiyyat və mədəni istirahət haqda sözdə deyiol, həqiqətən də xəbərdar olan insan təəssüratı yaratmağa çalışır. Hər şey yaxşı gedir, amma sonda sən anlayırsan ki, tamaşa bərbad idi, qız isə onu ayaqda alqışlayır, bütün yolu aktyor oyunundan necə təsirləndiyi haqda durmadan danışır, sən isə axşamı korlamamaq üçün, tamaşanın dəhşətli olduğu haqda sadəcə susursan. Sən deyirsən ki, sofitlər onun üzünü işıqlandıranda onun üzü çox gözəl görünürdü. Bu sinizmdir? Bəli. Bu pisdir? Yox, çünki mən insana öz məyusluğum haqda danışmadım, onun kefini pozmadım, atmosferi korlamamaq üçün ona tərif söylədim və mənim üçün dəyərli olan insanın xətrinə dəymədim.

Ya da ki, məsələn, mən burnumu barmaqla qurdalamağa öyrəşmişəm. İctimai davranış və etika nöqteyi nəzərdən bu çox pis görünür. Ona görə də mən çoxüzlülük maskası taxaraq, sevdiyim adətdən imtina etməli oluram. əslində isə mən kifayət qədər mədəni və tərbiyəli insanam. Amma cəmiyyət müəyyən klişelərin hesabına məni hətta özümə qarşı da ikiüzlü olmağa vadar edir.

İnsanları minlərlə şey qıcıqlandıra bilər, amma bunu ədəb qaydaları tələb edirsə, biz əlimizi də tərpətməyəcəyik. Beləliklə də biz, öz qüsur və yaxşılıqlarımızla dolanırıq. Bir-birimizin boğazını üzmədən və özgələrinin günahlarına, səhvlərinə dözərək. Sinik - vəziyyətdən asılı olaraq, həyatımıza bu qədər çatışmayan tarazlığı gətirməyə çalışan insandır.