Siz dəqiq onu hardasa görmüsünüz? Əlbəttə, bu məşhur “Ford Boyard” şousundakı Paspartudur...Və ya “Taxtlar oyunu”ndan Tiriondur? Əslində, bunlar Riad Sultanovun dəfələrlə  Azərbaycan səhnəsində oynadığı rollardır. Hələ uşaqlıqda valideynlərini güldürmək üçün qonşu və tanışlarını parodiya eleyəndə anası ona deyərdi: “Sən əsl artistsən”.Və o doğrudan da, artist oldu. Hündür olmayan -1,34 metr boyuna baxmayaraq, o həm ailədə, həm də səhnədə öz arzularına həyat verə bildi.

Photo by Khalid Zeynalov for CHAI KHANA / private archive

Öz arzularınıza necə həyat verməyiniz barəsində danışın.

Riad: Mən 23 may 1978-ci ildə Bakıda anadan olmuşam. Biz 3 qardaş idik, amma ailədə mənim kimisindən heç vaxt olmayıb. Ən azı, doğmalarımdan heç kəs xatırlamır. Hələ uşaqlıqda evdə işıqlar sönəndə (əvvəllər bu tez-tez olurdu) və vaxtı maraqlı etmək, valıdeynlərimi güldürmək üçün qonşuları və tanıdıqlarımı parodiya etməyə başlayırdım. Anam elə məni “artist” adlandırırdı. Məktəbdə mən fiziki tərbiyə və hərbi hazırlıqdan azad idim. Amma həmişə öz sinif yoldaşlarım kimi hər şeyi bacardığımı sübut etməyə çalışırdım. Bütün dərslərdə iştirak edirdim, yaxşı oxuyurdum, idman dərsində adi geyimdə “qapıda”dayanırdım, hərbi hazırlıqda atıcılıqla məşğul olurdum. Bu yaxınlarda mənim məktəbimin şagirdləri hərbi hazırlıq müəlliminin indiyənə kimi məni nümunə göstərməsi barəsində danışırdılar. Dərsdən azad olmağıma baxmayaraq, dərsdə iştirak edirdim, suallara da cavab verirdim, oxuyurdum.

Məktəbi bitirəndə çətin zamanlar başladı - Sovet İttifaqının dağılması. Sənətindən asılı olmayaraq, ətrafda həyatın necə çətin olduğunu gördüm. Qərara gəldim: “Oxumaq mənə nə üçün lazımdır? Yaxşısı budur, işləyərəm”. Zərgərlik zavoduna təcrübəçi kimi getdim.Bədbəxtlikdən və ya xoşbəxtlikdən, o vaxtlar zərgərlik məmulatları Türkiyədən hazır gəlirdi. Ona görə də zavod iflasa uğradı. Beləliklə, mən zərgər olmadım.

Atam o vaxtlar Xətaidə ikimərtəbəli evi tikib qurtardı və birinci mərtəbəni mənə “obyekt” kimi verdi. Mən ora bilyard stolları və oyunlar olan kompüterlər qoydum.Və çox yaxşı qazanmağa başladım. Nahara qədər (kursa görə) 100 dollar qazanırdım. Ancaq ən intensiv iş axşam başlayırdı.

Sonra dostumla birgə çoxlu kompyuterlər alıb, bu yeri internet-klub etrmək qərarına gəldim. Dostumdan cavabı gözləyənə kimi hər şeyi satdım,pulu xərclədim.

Avtosalonda işləmək məcburiyyətində qaldım-müştərilərin qeydiyyatını aparırdım, onlarla ünsiyyətdə olurdum, amma yerin sahibi icarə haqqını dəfələrlə qaldırdı. Artıq oranı icarəyə götürmək sərf etmirdi... Mən daha nə ilə məşğul olmamışam?! Hətta qaşıq da oyurdum (gülür). O vaxta qədər ki məni uşaq bayramına “Ford Boyard” şousundakı Pasportu roluna dəvət etdilər.

Bundan sonra bir çox quruluşlarda oynamışam. Red Bull yarışında “Taxtlar oyunu”ndan Tirion rolunu oynayırdım. Hətta “Ford Boyard” qəsrində aktyor olmuşam, oyun vaxtı iştirakçıları müşayiət edirdim.

Keçən il isə “Otel X” filmində çəkilmişəm. Mənə Atv kanalından zəng eledilər və yeni il komediyasında baş rola dəvət etdilər. Mən çox həyəcanlı idim, əvvəllər heç vaxt “komeraya işləməmişdim”. Ancaq hər şey yağ kimi keçdi. Filmin rejissoru canlı efirdə etiraf etdi ki, “Biz heç fikirləşmirdik ki, Riad öz rolunun öhdəsindən belə peşəkarlıqla gələ biləcək”.

Hal-hazırda mən yeni rola hazırlaşıram-yeni komediya filmidir. Çəkilişləri  bu yaxınlarda başlayacaq.

 Balaca boyunuza görə öz ünvanınıza neqativlə qarşılaşırsınız?

Necə deyərlər, insanların ağzı torba deyil ki, büzəsən. Bax indi siz ikiniz (jurnalist, fotoqraf - red.) mənə müxtəlif cür baxırsınız. Küçədə kimisi mənə baxanda yaxınlaşıb əlimi sıxmaq istəyir. Bəziləri mənim diqqətimi öz üzərlərinə çəkmək istəyir. Bəzi baxışlar yad planentlilərə baxan kimidir. Bizdə insanlar baxmağa utanmırlar. Heç fikirləşmirlər ki, kiminsə xətrinə dəyə bilər. Bir çox ölkələrdə olmuşam, orda özlərinə qarşı bu cür münasibətə yol verməzlər.

Ülkər bəs siz Riadla neə tanış olmusunuz?

Ülkər: Riad işlə əlaqədar mənim yanıma gəlmişdi. Orda da tanış olmuşuq. O,məndən işlə bağlı hansısa sualı dəqiqləşdirmək üçün telefon nömrəmi aldı və əvvəlcə dostcasına sonra isə... yazmağa başladı.

Boyca ondan hündür olmağınız sizi utandırmır?

Ülkər: Yox heç vaxt. Utanmırdım, utanmıram və heç vaxt utanmayacağam. Mən ona dedim: “Yaxşı ki sən varsan. Böyüməyə də çalışma yoxsa səndən boşanaram!”(gülür). Onu olduğu kimi sevmişəm və həmişə də sevəcəm.

Münasibətlərinizin əvvəllində Riad sizi nə ilə təəccübləndirdi?

O çox əliaçıqdır. İkinci görüşümüzdə öz əliaçıqlığı ilə məni təəccübləndirdi. Görüşə gedən yolda özümə kosmetika aldım. O mənim əlimdə paketi görərək soruşdu: orda nə var və onlara nə qədər ödəmişəm. Daha sonra portmanesini çıxardaraq dediyim məbləği mənə verdi. Bu çox gözlənilməz idi. Ən çox isə onda kişilik və dürüstlük cəlb edir. O çox yaxşı insandır. Qəlbən çox təmiz və xeyirxahdır.

Riad: Heç vaxt inanmazdım, Ulyayla bizdə nəsə alınsın. Nömrəsini götürdüm və yazmağa başladım. Öz hisslərimi etiraf etməkdən qorxmadım. Bir dəfə Ramazan bayramında bayram təbriki yazdım. Qərara gəldim nə olursa qoy olsun... Etiraf eləyəcəm.

Təxminən 2-3 aydan sonra biz evləndik. Bizim toy günümüzdə - 27 yanvar 2012-ci ildə qar yağırdı. Maşın buzun üstündə bir neçə dəfə hətta dairə də çəkdi. Hamı elə bilirdi ki, bunu özümüz eləyirik (gülür). Az qala avtoqəzaya düşəcəkdik. Əlbəttə ki, buzlu yol şəraitinə görə qonaqların əksəriyyəti toya gəlib çıxa bilmədi.

Qohumlarınız sizi evlənməkdən çəkindirmək istəyirdilər?

Riad: Evlənmək qərarını birinci qardaşlarıma dedim.Valideynlərim onda dünyada yox idilər. Qardaşlarımdan sevinc, dəstək gözləyirdim, amma onlar çox qəribə reaksiya verdilər. Onda başa düşdüm ki, hər şeyi özüm edəcəm.

Ülkər: Mənim qohumlarım Riada ərə getmək qərarını biləndə məndən üz döndərdilər. Onların bəziləri uşağımız dünyaya gələndə gəldilər. Oğlum-mələyim-Tahir.Təəssüf ki, keçən il martda o yuxuya getdi və ayılmadı... Onun cəmi 3 yaşı var idi.

Nə üçün belə oldu?

Riad: Biz çox uşaq istəyirdik və o doğulanda çox xoşbəxt idik. Təəssüf ki, ona hidrosefaliya diaqnozunu qoydular. Əvvəlcə biz onu Bakıda müalicə etməyə çalışdıq, аncaq burda həkimlərimiz müxtəlif diaqnozlar qoyub, müxtəlif proqnozlar verirdilər. Əksəriyyəti burada qorxulu heç nəyin olmadığını deyirdilər, ancaq onun başı hər həftə 1 santimetr böyüyürdü.

Bir professorun yanına getdik və ondan əməliyyat etməyi xahiş etdik. O çox qəddarcasına bizə cavab verdi: “Əməliyyatı bir şərtlə edərəm ki, siz bütün məsuliyyəti öz üzərinizə götürərək, sənədə qol çəkəsiniz. Çünki, uşaq əməliyyat masasında ölə bilər. Mən sizə heç bir zəmanət verəmirəm. Uşaq reanimasiyasına gedərək (bu həkimin işlədiyi klinikada uşaq reanimasiyası yox idi) 10 000 manat ödəyin”.

Ordan çıxandan sonra yolda oturaraq ağlamağa başladıq. Nə özümüzü saxlaya nə də ayağa qalxa bilmirdik. Bundan sonra Tahiri Türkiyənin  ən yaxşı neyrocərrahının yanına apardıq. Elə təyyarədən klinikaya yollandıq və həkimin əməliyyatdan çıxmağını gözlədik. Bütün müayinə cavablarına baxaraq dərhal əməliyyat otağını hazırlamağını tapşırdı. Mən şokda idim. Bilirdim əməliyyat olacaq amma belə təcili olduğunu yox. Əgər iki gün də geciksəydik uşaq bir daha həyatda olmayacaqdı. Azərbaycanda isə vaxtın hələ olduğunu deyirdilər. Nəticədə Tahirçikə 6 əməliyyat etdilər. Tam sağaltdılar. Həkimə uşaqla bir neçə il keçirmək imkanına nail olduğumuza görə çox minnətdarıq. Günlərin bir günü o sadəcə ayılmadı. Görünür, Allah belə istədi.

Ülkər: İnanıram ki, Allah yenə bizə uşaq göndərəcək. Düzdür, o bizim Tahirçikin əvəzi olmayacaq, amma yenə də...

Sizin üçün ən dəyərli nədir?

Riad: Ən dəyərli - heç vaxt öz insanlığını itirməmək və Allah-təalanın verdiyi sağlamlığı qorumaqdır. Tahirin xəstəliyi ilə mübarizə aparanda çox pul xərclədik, nə mümkün idisə, hamısını satdıq. Pul qalmayanda, əməliyyat üçün yenə lazım olanda Allah onu bizə gözəl bir insanın simasında göndərdi. Qəflətən mənə zəng olundu, ünvanım soruşuldu, sonra tanımadığım bir oğlan gəldi. Ərzaqla dolu paketlərlə bizə gələrək, uşağa baxdı. Uşağın atasının boyunun çox hündür olmadığını görərək təəccüblə mənə baxdı. Jurnal masasının yanında yerdə oturaraq öz telefon nömrəsini yazdı və dedi: “Narahat olmayın, sabah mənim adımı deyərək banka yaxınlaşarsınız, sizə pul verəcəklər”. O,  çox sadə və eyni zamanda, yaxşı İnsandır. Onu doğrudan da bizə Allah göndərdi. Həmişə köməyinə görə ona minnətdar olacağam.

Əgər sehirli çubuğunuz olsaydı, nə arzulayardınız?

Nağıllarda sehirli çubuq “limitsizdir” və bütün arzuları reallığa çevirə bilər. Mən 3 arzumu yerinə yetirə biləcək qızıl balığı götürərdim. Onda arzulara daha şüurlu yanaşırsan.

Bütün xəstə böyük və uşaqlara sağlamlıq istəyərdim. Bir də Məkkəyə gedərək, Hacı olmaq imkanını istəyərdim.

Əmin amanlıq və stabil qazanc istəyərdim. Hamıya hər şeyi bacardığımı sübut etmək istəyirəm. “Ford Boyard”dakı fransız kimi şöhrət qazanmaq və hər şeyi öz vətənimdə etmək. Azərbaycanı çox sevirəm. Xarici ölkələrdən evə qayıdanda torpağı öpdüyüm vaxtlar da olub. Nə isə eldə etmək üçün, məni Vətənimdə qiymətləndirmələri üçün bir çox müğənni, aktyor, aparıcılarımız kimi məsələn, Türkiyəyə, Rusiyaya getmək istəmirəm. Öz ölkəmin inkişafı üçün dəyərli bir şey etmək istəyirəm -verliş aparmaq, filmlərdə çəkilmək. Mənə belə imkan yaratmağını Allahdan istəyirəm.

Müsahibənin qısa versiyası CHAI KHANA saytında dərc olunub.