Doğru deyiblər ki, bir dəfə görmək yüz dəfə eşitməkdən yaxşıdır. Açıq qapılar günündə biz AARC sahibsiz heyvanlar sığınacağına yollandıq.

Düzünü desəm, məni qarışıq hisslər bürümüşdü. Evsiz heyvanlara aktiv yardımda keçirdiyim bir il və müxtəlif xeyriyyə təşkilatları ilə tanışlığım göstərir ki, bir tərəfli yaxşı və ya pis əhvalatlar olmur. Sən yalnız heyvanın xilas olmuş ömrü üçün sevinmirsən, həm də itkinin acısını, əlilliyin çarəsizliyini, heyvanı saxlamaq üçün imkanın olmaması , nə vaxtsa buraxılmış səhvin acı nəticələri ilə üzləşirsən. İtirilmiş vaxt, səhv qərar, bərbad saxlanılma şəraiti, adi diqqətsizlik və körpəni artıq geri qaytarmaq mümkün olmur. Sən bir daha o etibarla baxan gözlərin parıltısını duya bilməyəcəksən. Çarəsizliyin dərk edilməsi insana əzab verir.

Onların həyatını qurtarmaq üçün isə çox az şey tələb olunurdu - ixtisaslaşdırılmış tibbi yardım, başının üstündə dam və bir az yemək.

Bəli. Hətta belə balaca pişiyi də vaxtında qoyulmuş diaqnoz, tibbi müalicə və kifayət qədər qayğı xilas edə bilər. 

Bakının AARC mərkəzində 150-də çox it və pişik qayğı və sığınacaq tapmışlar. Bu, Azərbaycanda heyvan qidası üçün dünya standartlarının tətbiq edildiyi ilk özəl şirkətddir. Bura gətirilən hər bir heyvan əvvəlcə steril şəraitdə müayinə olunur. Sonra ona tibbi yardım göstərilir və heyvan müalicə üçün ayrıca boksa yerləşdirilir. Əgər heyvan evsizdirsə, müalicə və saxlanılma pulsuz olur. Lakin sahibləri öz heyvanlarını bura müalicə üçün də gətirirlər. Biz burda onlarla it, ptştk və hatta sahibi tərəfindən müalicəyə gətirilən vaşaqa da rast gəldik. Qan analizləri keçirmək üçün laboratoriyadan tutmuş rentgenə qədər hər cür innovativ avadanlıq, İrandan dəvət olunmuş mütəxəssislər və qayğıkeş personal bizi əmin etdilər ki, heyvanlar burda həqiqətən də, sığınacaq tapırlar.  Bəzi pişiklərin köklüyü isə bir daha sübut etdi ki, burda heyvanları dadlı və məhdudiyyətsi yemləyirlər.

Xüsusilə qeyd etmək istərdim ki, AARC-da saxlanılan heyvanların arasında əlillərə də rast gəlmək olar: üç ayaqlı, quyruqsuz itlər və pişiklər, hamıya narazl baxışlarla baxan bir gözlü pekines.

Bu qayğı ocağından kədərlə ayrılmağımın yeganə səbəbi - heyvanların hər gələn qonağa baxdıqları ümid dolu baxışlar oldu. Onların hər biri kiminsə olmaq istəyir. Bu qayğının hər gün onlara bəxş edilməsini arzulayırlar. Öz evləri və dostları olsun istəyirlər ("sahib" sözü qulağa xoş gəlmir). 

Onlar nəvazişə belə can atırlar. Gedərkən mən özümə təsəlli verirdim ki, burada onların qarınları toxdur, başlarının üstündə dam var. Lakin köməksizlik hissi hardasa dərində gizlənmişdi. Axı hər kəsən bir heyvanı evinə aparsa, həm onun həm də heyvanın həyatı yaxşılığa doğru dəyişər. İnanın, heyvanlar sizin yolunuzu gözləyirlər. Onların dalınca sığınacağa gəlin. Xahiş edirik.