Stiven Spilberq müasir dövrümüzün ən tanınmış və ən istedadlı rejissorlarından biridi. O, onlarla müxtəlif mövzulu - istər sosial və müharibə dramları ("Amistad" və "İmperiya"), istərsə də fantastika ("Qara geyimli insanlar", "Süni ağıl") filmlərin müəllifidir.

Stiven Alan Spilberq 18 dekabr 1946-cı ildə mühəndis və pianoçunun ailəsində anadan olmuşdur. Ad günlərindən birində Spilberq atasından hədiyyə olaraq 8 mm-lik kamera almışdır. Bu hədiyyə demək olar ki, onun əlindən düşmürdü. Onu hətta, kamera-adam ləqəbi ilə də çağırırdılar. O, qan əvəzinə albalı suyundan istifadə edərək qprxu filmi çəkməyə çalışırdı. 12 yaşında ikən ilk dəfə həvəskar filmlər müsabiqəsində iştirak edir və qalib olur. Onun 40 dəqiqəlik "Sonsuzluğa qaçış" filmi müharibəyə həsr olunmuşdu. Aktyorlar isə onun ailə üzvləri idi. 1963-cü ildə isə Spilberq məktəblilərlə birgə "Səma işıqları" filmini çəkir. Film insanların yad planetlilər tərəfindən qaçırılmasından bəhs edir. Prodüser olaraq Spilberqin valideynləri çıxış edir. Onlar 600 dollar sərmayə qoyaraq, bütün ac uşaqları doyururlar.

O, Kaliforniya Universiteti nəznindəki kino məktəbinə daxil olmaq istəyir. Lakin onu "çox istedadsızdır" qeydi ilə 2 dəfə qovurlar. Çarəsisliyə qapılmaq əvəzinə o, texniki məktəbə daxil olur, tətildə isə "Emblin" filmini çəkir. Universal Pictures şirkəti gənc istedadı lazımınca qiymətləndirir və onunla ilk müqaviləsini bağlayır. Onun böyük ekranda debütü "Şuqarlend ekspressi" filmi ilə olur, lakin məşhurluğu ona "Çənələr" filmi gətirir. Özünün söylədiyinə görə: "Bu filmdən öncə mən sadəcə, sifarişlə işləyən rejissor idim - naməlum və mübariz. Kinostudiyaların qapılarını yadplanetlilər haqdakı ssenarilərlə döyürdüm. Məni isə ağılsız adlandırırdılar. "Çənələr"in ekranlaşdırılmasından sonra isə onlar özləri mənim yanıma təkliflərlə gəlməyə başladılar".

Qeyd etməliyik ki, Spilberqin son filmləri, "Dünyaların savaşı" filmindən başlayaraq, həm tamaşaçılar, həm də tənqidçilər tərəfindən zəif qiymətləndirilir. Lakin onun son10 ildəki bütün uğursuzluğunu "Linkoln" filmi darma-dağın etdi. Lakin burada da film sanki "Amistad"ı xatırladır və bir növ onun davamı kimi qəbul olunur. "Yura dövrünün parkı" filminin davamını çəkmək isə rejissorun o qədər də yaxşı qərarı sayıla bilməz. Lakin gəlin ümid edək ki, bu film son 10 ildə çəkilən məşhur filmlərin davamından daha məşhur və uğurlu olacaq.