Bir azdan Bakının qumlu sahilləri qışdan sonrakı bənövşələr kimi, dincələnlərlə çiçəkləyəcək. Qış ərzində günəş üçün darıxmış əhali , avazımış bədənləri ilə çimərlik qumlarının ən kiçik hissəsini belə zəbt edərək, qaralmağa başlayacaqlar.
Çimərlikdə dincələnlər bir neçə qrupa bölünür: bunların arasında burunlarını aşiq cütlükləri, burunlarını qatıqlayan ailələri, hay-küylə çimərliyə daxil olan dostları ayırmaq olar. Onların səslərindən hətta xəzər kilkəsi də başını sulardan çıxarıb, heyrətlə ikinci tatar-monqol hücumunun izlərini axtarmağa başlayır. Bu vəhşi dəstə əvvəlcə heyranlıqla çimərliyin bir tərəfindən başqa tərəfinə gəzərək, özlərinə yer axtarır. Nəticədə, əgər çimərlik qumlu idisə də, indi o qum havada, bir qədər sonra isə dincələnlərin üstündə olur.
Çimərlikdə ayrılan daha bir kateqoriya - ailələrdir. Özü də ənmaraqlıları, təkamül prosesində öz inkişafi yolunu dəyişərək, iynəli balıqlardan yaranmışdırlar. Onların həyatı - yemək, məqsədləri - çənələrinin hərəkətinin bir an belə dayanmamasıdır. Hətta çiməndə belə.
Çimərlik sakinləri arasında psevdo idmançılar, suya necə tullanmaq gərəkmədiyini nümayiş edən psevdo akrobatlar, öz davranışları ilə sanki bütün dünyanın onlar üçün əhəmiyyət kəsb etmədiyini, eyniz zamanda hər şeyin onlar ətrafında cəmləndiyini sübut etməyə çalışan qızlar da var. Bundan başqa, çimərlik vaxtaşırı yerli əhalinin nəriltisindən lərzəyə gəlir. Onlar daim nə isə anlaşılmayan sözlər qışqırır, həzm olunmayan yeməklər satırlar. Qarğıdalı isə onlarda həmiş evdə bişmişdən daha dadlı olur.
Çimərliklərin özü isə pullu və pulsuz olmaqla, iki qrupa bölünür. Amma ən təmizi - vəhşi çimərliklərdir. Yalnız ona görə ki, onlar insanların toplandığı yerlərdən uzaqda yerləşirlər. Özü də onlara çatmaq üçün yalnız piyada getmək lazımdır. 12 kq-lıq adi çimərlik zirehi və 20 kq-lıq qarpızla ora çaymaq çox müşkül məsələdir. Ümumiyyətlə dənizə avtomobilsiz gedənlər artıq böyük qəhrəmanlıq edirlər. Təsəvvür edin, 50 dərəcəlik isti, içi sərnişindolu avtobusun salonuna yayılmış ətirlər, ofsigen çatışmazlığı və taptalanmış ayaqlar. Elə təəssürat yaranır ki, sanki dənizə deyil, 20-ci illərdə Amerikaya çatmağa çalışırsan. Bir spzlə, yaya az qalıb, dənizə az qalıb, hər şey həmişə olduğu kimi.
