30 aprel 2009-cu il tarixində Azərbaycan Neft və Sənaye Universitetində (Azərbaycan Dövlət Neft Akademiyası) terror aktı baş vermişdir. Hücum zamanı 12 nəfər ölmuşdür: tələbələr, müəllimlər və universitet əmədakşlarından 13 nəfəri müxtəlif dərəcəli xəsarətlər almışdır.
Polis tərəfindən mühasirəyə alındığını görən terrorçu Fərda Qədirov hadisə yerində özünü güllə ilə vurmuşdur.

Həmin faciənin baş verdiyi gündən 11 il ötür. Urban redaktorları hücumdan sağ çıxan bir Suriyalı tələbə ilə görüşüb. İndi artıq 33 yaşında olan Daas Muaviyə: “Bu faciənin əsas xüsusiyyətinin nə olduğunu bilirsinizmi? Heç kəs şəhərin mərkəzində əmin-amanlıq dövründə belə bir hadisənin baş verə biləcəyinə inanmırdı ”,- söyləyir.

"Qışqırdım ki, qapıları bağlasınlar və dəhlizə çıxmasınlar, amma mənə qulaq asmadılar".

Hücum zamanı mən indiki Neft və Qaz Akademiyasının 5-ci kursunda oxuyurdum. Həmin gün mən öz ikinci dövlət imtahanımı verməli idim. O gün səhər ürəyimə heç bir pis fikir gəlmirdi. O zamanlar mən qardaşımla birlikdə yaşayırdım, səhər tezdən onunla vidalaşıb, universitetə yollandım.

İmtahandan uğurla keçdim və dostumla birinci mərtəbəyə endim. Girişdə siqaret çəkirdik, söhbət edirdik. Hava günəşli idi, biz digər yoldaşlarımızı gözləyirdik. Gəzməyə getmək istəyirdik.

Qara geyimli bəstəboy bir gəncin yaxınlaşdığını gördüm. Birdən o, əlini cibinə atıb tapança il çıxardı. Oyuncaq olduğunu düşündüm, dördillik Bakı həyatımda bir dəfə də olsun həqiqi silah görməmişdim. Azərbaycanda buna ciddi nəzarət var. Qan içində boğulan Vətənimdən fərqli olaraq...

Həmin şəxs tapançasını bizə tuşlayıb, atəş açdı. Mənə iki dəfə atəş açdı: ürəyimin üstündə və qoluma. Cəld tərpənib, auditoriyalar istiqamətində qaçdım. Auditoriyada dərs gedirdi, mən ora qan içərisində daxil oldum. Ağrı hiss etmirdim, amma görkəmim çox pis idi.

Qışqırdım ki, qapıları bağlasınlar və dəhlizə çıxmasınlar, amma mənə qulaq asmadılar. Tələbələr dəhlizə çıxdı. Bu faciənin əsas xüsusiyyətinin nə olduğunu bilirsinizmi? Heç kəs şəhərin mərkəzində əmin-amanlıq dövründə belə bir hadisənin baş verə biləcəyinə inanmırdı. Düşünürdülər ki, tələbələr bir-birilə dalaşıb, bir-birini bıçaqla vurub, lakin terror aktı heç kəsin ağlına belə gəlmirdi.

Auditoriyada mən və dəhlizə çıxmaqdan qorxan bir qız qaldı. Mən onu pəncərədən çıxardım, daha sonra isə özüm çıxdım (axı biz birinci mərtəbədə idik) ...

Küçədə hər kəs mənə təəccüblə baxırdı. Taksi saxlatdırmaq istədim, lakin heç kəs daya maşınını saxlamırdı ... Həmin an mən onları qınayırdım, amma indi başa düşürəm ki, onlar qorxurdular. Axı mən qan içərisində idim. 

Yalnız bir sürücü məni öz maşınına mindirməyə razı oldu. Bu vaxt ətrafdakılar artıq polisə və təcili yardıma zəng edirdilər. Maşında gedərkən mən universitetin girişində dostum Mustafanı gördüm. O, yerdə qan içərisində uzanmışdır. Mən onun öldüyünü sanıb, ağladım ...

"Məlum oldu ki, bu, mənim küçəyə çıxmaqa köməklik göstərdiyim qızdır".

Biz dörd saylı klinik xəstəxanaya getdik. Huşumu itirməyimə başlandığımı yalnız orada hiss etdim. Tibb bacısına qardaşımın nömrəsini diktə etdiyimi xatırlayıram. Oyananda artıq reanimasiyada idim. Qardaşım və ən yaxın rəfiqəm məni ziyarətə gəlmişdilər. Mənim yanımda ağlamamağa çalışır, ölənlər haqqında danışmırdılar. Qardaşım söylədi ki, Mustafa sağdır və ümumiyyətlə heç kəs ölməyib. Terror aktının miqyasını mən sonradan xəbərlərdən öyrəndim ...

Xəstəxanada məni universitet rəhbərliyindən və digər universitetlərin tələbələrindən tutmuş adi vətəndaşlaradək çox adam ziyarət etdi. Orada məni azərbaycanlıların mehribanlığı, qayğıkeşliyi və dar günlərində bir-birinə əl tutması heyrətləndirdi. O günlər hər kəs bizə olanları unutmaqda və tez zamanda ayağa durmaqda köməklik edirdi. Qayğıkeş insanların dəstəyi sayəsində mən sağaldım, amma uzun müddət yuxularımda kabus görürdüm ...

Ən təsirli məqam gənc bir qızın öz atası ilə otağıma daxil olanda baş verdi. Geyimlərindən imkansız olduqları aydın olurdu. Atası cibindən 10 manat çıxarıb, yastığımın altına qoydu. Məlum oldu ki, bu, mənim küçəyə çıxmağa köməklik göstərdiyim qızdır. Həmin 10 manat bu ailə üçün böyük məbləğ idi və bununla onlar mənə təşəkkür etmək istəyirdi. Pulu mən onların özünə qaytardım, lakin indiyədək həmin anı göz yaşlarımla xatırlayıram.

"Niyə sağ qaldım və nə üçün yaşamalıyam?"

O zaman mənim üçün 20 min manat ayrıldı: 15 min - prezident, 5 min - Heydər Əliyev Fondu. Bundan əlavə, xəstəxanada pulsuz müalicə aldım və əlavə müayinədən keçirdim.

Yayda Suriyaya evə getdim. Xəstəxanada olarkən valideynlərimizə heç nə demədik, narahat etmək istəmədik. Terror hücumunun baş verdiyini bilirdilər, amma həmin gün mənim universitetdə olmadığımı söylədik. Yalnız evə gəldikdən sonra onlara başıma gələn hər şeyi danışdım. Ailəm inanclıdır, atam universitet rektoruna hədiyyə etmək üçün Quran aldı.

Bundan sonra həyatımda nə baş verdi? Mən magistratura və doktoranturanı bitirdim, işə qəbul oldum, ailə qurdum, hal-hazırda 3 övladım var.

Həyatımda artıq bir dəfə ölümlə üzləşdiyimdən, həyatdan zövq almağa çalışıram. Həyatımızın hər anı sonuncu ola bilər. Yaxşı işlər görməyə çalışmalıyıq, bir-birimizə kömək etməliyik; pisliklər onsuz da çoxdur.

Hadisədən 10 il keçir, amma sanki dünən baş verib. Bəzən yaralarım ağrıyır, baş verənləri unutmağa imkan vermir. Bunu unutmaq mümkün deyil.

Niyə sağ qaldım və nə üçün yaşamalıyam? O gün mənim üçün sonuncu olmalı deyilmiş, Allah mənim yaşamağıma qərar vermişmiş. Məsləhət onundur, o, bizim bilmədiklərimizi bilir. Mən öz ailəm, öz qohumlarım və dostlarım üçün yaşamalıyam. Cəmiyyətə fayda verməliyəm.

Övladlarımın həyat təhlükəsizliyindən narahatam? Xeyr, mən onların həyatı üçün qorxu hiss etmirəm, mənim başıma gələnlərin onların da başına gəlməsindən qorxmuram. Hər şey Allahın əlindədir, Allah nə istəsə o da olacaq. Allah Azərbaycana sabitlik və əmin-amanlıq versin, insanları terrorçulardan qorusun.

 

Terror hücumu zamanı dünyasını dəyişənlər:

1940-cı il təvəllüdlü Abdullayev Ramiz, kafedra müdiri, professor
1951-ci il təvəllüdlü Əzizova Tamella, laboratoriya müdiri
1946-cı il təvəllüdlü Vahidov Məcnun, müəllim, dosent
1978-ci il təvəllüdlü Məmmədov Şəfa, laborant
1989-cu il təvəllüdlü Abdullayev Emin, tələbə
1988-ci il təvəllüdlü Aslanov Ceyhun, tələbə
1990-cı il təvəllüdlü Babaşov Ruslan, tələbə
1988-ci il təvəllüdlü Bağırov Ayaz, tələbə
1989-cu il təvəllüdlü Bəndəliyev Yusif, tələbə
1987-ci il təvəllüdlü Cabbarov Savalan, tələbə
1980-cı il təvəllüdlü Məmmədov Taleh, tələbə
1957-ci il təvəllüdlü Ayna Qurbanova, Akademiyanı süd məhsulları ilə təmin edən 

Allah rəhmət eləsin!